11. Monte Sant'Angelo

Gisteren hadden we niet zo’n leuke dag; veel rijden en niet heel boeiend. En dan zie je na dagen hitte eindelijk de zee, dan is het koud, winderig en nat. Heel grappig. Gelukkig kregen we een hartverwarmende ingesproken app van onze nichtjes. Wij smolten ter plekke.

Ook vandaag was het weer niet heel denderend, maar we hadden voor het eerst best aardig geslapen. Tja, we bleken de verkeerde parkeerplaats te hebben en stonden bij een begraafplaats. Geen wonder, dat er niemand stond.

We zouden een spectaculaire bergrit gaan rijden door een natuurpark met oeroude bomen, waar wel 1200 soorten orchideeën zouden moeten voorkomen. Wij zagen er maar één, maar wel minstens 1200 keer. Geldt dat ook? Helaas trok de lucht steeds meer dicht en was de zee niet echt te zien en tegen de tijd dat we in Monte S. Angelo aankwamen en geparkeerd stonden, kwam de regen echt met reusachtige bakken uit de hemel. Het zag er ook niet naar uit, dat het ooit nog droog zou worden.

Gewapend met plu’s togen wij na een half uurtje dan toch maar naar DE attractie van dit bedevaartsoord. In deze uitloper van de kust bevinden zich veel mooie stranden en grotten. En in een zeer nabijgelegen grot zou de aartsengel Michael - de bevelvoerder over de hemelse troepen - tussen 490 en 493 na Christus hier driemaal zijn verschenen aan de bisschop Siponto. Toen deze gebeurtenis zich in de achtste eeuw wéér herhaalde, besloot men om een abdij op te richten.

Het charmante stadje was behoorlijk toeristisch en ook liepen er veel nonnen. Het was een nogal glibberige toestand om bij de kerk te komen, want de kinderkopjes in de smalle, steile straatjes glommen van de regen, wat nog een heel gedoe was met mijn opblaaspoot. Gelukkig hield ridder Gerard mij stevig vast. Ook de grot in was nog een hele klim, maar zeker de moeite waard. Wij vonden het heel bijzonder, dat er hier nog steeds diensten werden gehouden. Sterker nog, we bleken er in een terecht te zijn gekomen. Wij dachten eigenlijk dat we een soort rondleiding hadden. Niet dus. Veel van de preek hebben we niet begrepen - we deden ons eigen gebed wel - maar het gezang was mooi en de ruimte ook. Daarna schuifelden we zo snel als wind, voet, plu en regen het toelieten weer naar de camper, waar we half verzopen aankwamen. Tjonge, dat hadden we toch niet verwacht in Zuid-Italië.

Toen we net de stad uit waren, zagen we pas hoe ontzettend mooi dit plekje op een kaap boven zee lag. Ook de vele op en aan elkaar gekluisterde witte huisjes waren verrassend leuk om te zien. Gaaf! We dachten, dat dit pas veel zuidelijker kwam. Een overnachtingsplek was snel gevonden. We staan pal aan zee, maar helaas is het boven water net zo nat als erin. Wij blijven mooi binnen zitten. Welterusten en tot later.