31. Santa Cesarea Terme

Nadat we de zooi een beetje opgeruimd hadden, onszelf gewassen, de emmers gecheckt op salamanders en hagedissen, waar het hier van krioelt – leuk hoor zo’n warm land - kon alles weer ongediertevrij binnenboord gehaald worden en reden wij om 13.30 uur weg. Gisteren hadden we maar een paar kilometer gereden. Aan welk havenplaatsje zullen we vandaag weer stranden?

Wat zagen we weer een hoop cactusvijgen onderweg. Soms zijn het gewoon complete hagen! Een paar kilometer verder stopten we op een grote parkeerplaats in Santa Cesarea Terme, waar een strak blauw met wit hotel tegenover ligt. Er stonden zelfs twee touringcars op de parkeerplaats. Ai, hoe toeristisch gaat het hier worden? In de zomer schijn je hier nauwelijks te kunnen lopen, zó vreselijk druk is het er dan. Dit kleine stadje met zijn vele hotels en chique villa’s, vele uitbundig bloeiende bloemen en statige palmbomen is een drukbezocht kuuroord, waar mensen komen met huidklachten en klachten aan de luchtwegen.

Nu bleek er alleen een groepje fietsers te zijn en wat locals. Waar de inhoud van de bussen gedeponeerd was, mag Joost weten, maar wij hebben niets gezien. Santa Cesarea Terme ligt aan de fraaie kust vol grotten en hier hadden ze zelfs een zwembad in zee gemaakt, dat nu helaas leeg stond. Van een natuurlijke inham hadden ze een romantisch geheel weten te maken. Verder was de kust hier ruig, het water kristalhelder en lager er flinke rotsen in het water.

Even verderop bij het hotel met zijn fleurige parasols stonk het ineens vreselijk naar rotte eieren. Wij dachten nog, dat het thermale bad echt in zee zou zijn, maar nee, het bleek een zwembad, waar je verplicht met badmuts in moest. Nou, laat maar fijn zitten. Ik ga van afstand al over mijn nek van die zwaveldampen. Pfff! Trouwens wel gek, dat al die kurende gasten op hun zonnebedden sigaretjes liggen te roken en daarna met een serieus gezicht het water ingaan in de hoop dat hun luchtwegen opknappen???? Hoe logisch kan het leven zijn. Ik zeg maar niets.

Ik had erg graag in dat leuke bad onderin zee gewild, maar er hingen overal alleen maar bordjes ‘privado’ dus dat ging hem niet echt worden. Wat me ook bijzonder aantrekkelijk leek, was het iets verderop gelegen paleis in bonte kleuren, wat volgens de reisgids in oosterse stijl was opgetrokken en wat zeer indrukwekkend zou zijn. Nou, dat leek me wel wat. Gerard zeulde de cabrio al die trappen op naar boven en ik mezelf. En waar kom je uit behalve bij het paleis? Bij een grote parkeerplaats en een speciale invalidenplek……zucht. Maar goed, het Palazzo Sticchi is ruim 100 jaar oud, heeft dringend wat emmers verf nodig, maar je kunt nog heel goed zien dat het echt supergaaf was en eigenlijk nog steeds wel is. Beetje jammer, dat ook dit privé-eigendom was en we dus niet naar binnen konden. Je zou hier wonen. Bovenop een rots, pal aan zee, vast wel een flinke touwladder om op je eigen privéstrand te komen, misschien zelfs wel een roltrap en dan in zo’n supergaaf paleis te wonen. Echt cool!

De basiliek was aanvankelijk onvindbaar, maar bleek helemaal ingepakt te zijn. Nou, dat schiet allemaal wel lekker op. Toch hadden we het er best naar ons zin. Het was een mooie badplaats, lekker rustig en op de terugweg kon ik weer rolstoelracen. Yoehoe!!!! Jammer, dat die wielen zo snel gaan wiebelen. Misschien iets van trekkerbanden nemen of zo. Dan kan ik wat harder. Lijkt me gaaf!

Op een van de ansichtkaarten van deze plaats stond een hele hoge poort in zee. Die wilden we zien. We moesten het een paar keer vragen, reden ook net zo vaak verkeerd, maar uiteindelijk hebben we hem wel gevonden. Al met al een heel leuk stadje!

Daarna toerden we richting het zuidelijkste puntje van de hak van de laars. In Tricase Porte ben ik er nog even uit geweest. Alweer een paleisachtig gebouw aan een vrolijke haven en een mooi uitzicht over de kustlijn. In het naseizoen is het hier prima te rijden en kun je zelfs af en toe nog stoppen. Gaaf!

In Santa Maria di Leuca stonden we dan op het zuidelijkste puntje van de laars. Vanaf de heuvel zag de haven er met tegenlicht heel mooi uit en ook beneden viel het niet tegen. Er werd met borden druk geadverteerd voor boottochten langs de vele grotten, maar we konden niets ontdekken. Misschien morgen? Het schijnt heel gaaf te zijn! En vanaf dit punt beginnen de mooie stranden. Ik ben er helemaal klaar voor!