60. Villa vol mozaïeken

Na ons heerlijke broodje – nog steeds elke dag hetzelfde recept – reden we door de droog uitziende binnenlanden naar het volgende plekje. Geen kassen meer, maar uitgestrekte velden met vooral leegte in allerlei kleuren. Van dieprood naar bijna wit. Best apart. Niet al te ver voor Piazza Armerina zagen we heuvels met enorme cactusvijgen staan. Eindeloze rijen lang, strak in het gelid. Jemig, dat die dingen hier overal langs de weg groeien wisten we al lang, maar complete plantages? We wisten niet wat we zagen!

De Villa del Casale was niet al te moeilijk te vinden en er was een reusachtige parkeerplaats bij, met tig souvenirtentjes, waar ze allemaal hetzelfde verkochten. Snap ineens waarom ik daar slaap kreeg. Gerard wilde deze villa graag zien en ik wat minder. Moeten we een halve dag rijden voor een paar mozaïeken terwijl we al dagen in Pompei en Herculaneum geweest zijn? Ja dus.

Deze villa dateert van de 3e eeuw en men vermoedt dat hij van een keizer geweest is. Volgens de boekjes is het een van de meest interessante bezienswaardigheden op Sicilië. Alle kamers in dit enorme huis zijn namelijk versierd met uitzonderlijk mooie en grote mozaïeken, die door Noord-Afrikaanse mozaïekkunstenaars gelegd zijn. Door een overstroming in de 12e eeuw werden deze bedekt door een dikke laag modder en bleven ze geweldig bewaard. Ik overweeg met spoed aan de kleimaskers te beginnen nu ik deze resultaten gezien heb! De villa werd pas aan het eind van de 19e eeuw ontdekt.

Deze rijke man had een compleet badhuis voor zichzelf met vele vertrekken en overal inderdaad prachtige mozaïeken. Hier kon je zien wat ze zoal in de termen deden, behalve in bad zitten. Je laten masseren, oliën en zalven en dat er weer met een schrapertje af laten halen als het er eindelijk goed opzit. Goh, hier hadden ze toen al Melkertbanen.

In het huis zelf waar uiteraard een fraai peristilium lag omgeven door een sierlijke bogengalerij, waren vooral veel mozaïeken van de jacht te bewonderen. Niet alleen op de gewone hazen, vogels, herten en wilde zwijnen, maar ook de jacht op exotische dieren uit Noord-Afrika zoals dromedarissen, nijlpaarden, neushoorns, olifanten, buffels, panters, tijgers,leeuwen en beren. Voor die laatste twee hoef ik niet naar Afrika. Die zie ik zelf spontaan al overal! Deze beesten werden hier in Italië dan tentoongesteld en een deel ervan gebruikt voor de gladiatorengevechten. Maar ook mozaïeken over feesten, culturele gebruiken, muziek, poëzie en sport kwamen aan de orde. Deze keizer – ik mag hem nu al- geloofde in de kracht van muziek. Het werd gebruikt om de wilde dieren te kalmeren en hen te domesticeren.

Wie meer over de villa en zijn fraaie mozaïeken wil weten, mag ons boek wel even lenen. Maar het was absoluut de moeite waard! Wat een rijkdom! En dan ook nog een eigen basiliek in je huis! Overal moeten ook nog fresco’s hebben gezeten, er zijn resten van marmer op de muren gevonden en in de basiliek heeft een marmeren vloer in diverse kleuren gelegen, waar nu nog resten van te bewonderen waren. Heel indrukwekkend. Wel fijn dat we de moeilijke woorden voor de diverse ruimtes in Pompeï al uit de gids geleerd hadden. Nu wisten we tenminste dat een peristilium een binnentuin al dan niet met galerijen en waterpartijen was, waaraan de belangrijkste vertrekken liggen, dat een atrium eigenlijk een ontvangstruimte is en een triclinium een eetzaal met drie bedden in een U-vorm is. Tjonge, dat wij toch zo op stand vakantie vieren! Nooit geweten, dat wij iedere avond in ons mobiel triclinium een warme maaltijd nuttigen en ons peristilium zelfs elke dag totaal anders is, meestal zonder water en galerijen, dat dan weer niet, maar oei, zijn wij even chic, zeg! ’t Klinkt toch weer heel anders dan te zeggen dat je gewoon met de camper weg bent!!!