21. Een dozijn regenbogen

Na een veel te korte nacht waren we tot onze verbazing toch vroeg wakker. Ik liep om 7.30 uur al langs het meer. Wat een prachtig plekje hadden we hier. Visueel dan, want auditief was het hier je reinste nachtmerrie en gehoorvervuiling.

Om 8.00 uur reden we al van het terrein af. Heerlijk om weer te rijden. Ondanks het slechte weer besloten we toch de bergpas naar het Prespameer te nemen. Dit bleek absoluut de moeite waard, want mede door de flinke mist, die het altijd prima doet op foto’s, konden we heel wat prachtige plaatjes schieten. Fris groene bomen tegen een dreigende donkergrijze achtergrond, dampende velden en verder alleen wij tweeën met onze eigen muziek. We voelen ons weer helemaal happy!

Boven op de berg werd de mist nóg dichter. Ik stond net een foto te maken en ineens was mijn onderwerp verdwenen?! Zo zout heb ik het nog nooit gegeten! En even later begon het weer te hozen. Bergaf was niet alleen daarom een stuk minder leuk, maar ook de natuur, het gebrek aan meer en de slechte weg speelden daar een rol in. Ze hadden trouwens niet eens een vangrail. Echt leuk als je slippend naar beneden moet. Gelukkig voor ons was het erg rustig op de weg. ‘k Heb zelden meren gezien bij zo’n hoog vochtigheidsgehalte als hier in Macedonië. Geen wonder dat ze hier een overschot aan watermeloenen hebben!

Nadat we het in- en intrieste zwaar natgeregende Prespameer achter ons gelaten hadden, doken we de volgende slechtweerzone in. Het is duidelijk dat we het toeristische gebied weer verlaten hebben. De wegen zijn weer een stuk slechter. Ook de tweede camping van het land, waar we zojuist langsreden, zag er niet uit, evenmin als het handjevol vervallen, communistische en fantasieloze Oostblok-hotels.

Onderweg naar de stad Bitola reden we ineens dwars door een krottenwijk vol zigeuners. We schrokken ons rot. De kindertjes, die het op een foto best leuk doen, kunnen namelijk behoorlijk agressief zijn. Met stenen naar auto’s gooien vinden ze dan ook geen enkel probleem. Gelukkig waren ze in dit toeristloze gebied net zo verbaasd óns te zien in een camper, als wij hen. Daarom durfden we het risico wel te nemen om er nóg een keer doorheen te rijden. Dat verwachten ze heus niet. Stiekem vonden we hun leefomgeving en uiterlijk tot wel fascinerend en wilden we er wel een paar foto’s van maken.

Ook hebben we de kinderen een flinke zak snoep gegeven. Nou ja, gegeven… Uit het raam gegooid, want voordat je het weet ben je door een horde mensen omsingeld en zie dan nog maar eens weg te komen. We waren nog maar net gesignaleerd of er kwam al een vieze man de heuvel afrennen en maakte intussen met zijn hand bewegingen om geld te vragen. Geer, doe er maar snel een beetje gas bij! We vinden het rot dat ze zo arm zijn, maar we vragen ons af of de zigeuners wel willen werken. We hebben er al heel wat slechte verhalen over gehoord en onze eigen ervaringen met hen zijn ook absoluut niet positief.

Na deze onverwachte excursie besloten we Bitola acuut links te laten liggen. We waren bang dat de stad vergeven van de zigeuners zou zijn, omdat hun kamp er vlak naast lag. We rijden wel door naar de volgende stad.

In Prilep hebben we een oude toren en een moskeeruïne bekeken. Het was hier wel leuk en absoluut niet toeristisch. Na ons gebruikelijke bezoek aan een internetcafé, slenterden we nog even de markt over. Het is hier armer dan in de voorgaande plaatsen en er lopen heel wat mensen met handkarren. Behalve de bergen watermeloenen, zagen we hier ook redelijk wat zigeuners. We vonden de mensen niet echt vriendelijk en verlieten het stadje dan ook weer snel. Op naar de volgende plaats!

De weg is goed, maar bergachtig. Gelukkig rijden we met onze camper altijd voorop in de file. Zo ook vandaag weer. Onderweg zagen we nog een heel vreemd bord: over 100 meter krijgt u een prullenbak. We wisten niet wat we zagen. Hier in Macedonië gooien ze toch alles gewoon langs de kant van de weg?

Even verderop stond een zwarte heuvel waar vuur vanaf kwam. Het was één grote, rode massa. Waarschijnlijk niet de bedoeling, maar wel heel bijzonder om te zien. Prachtig!

Ook de vele regenbogen vonden we geweldig! Ik had weer eens om een teken gevraagd. Nou, dat heb ik geweten. Ik had gisteren een bar slechte dag en twijfelde aan alles en iedereen. Zelfs aan God. Daarom vroeg ik hem om minstens één teken. Ik kreeg er echter veel meer. Al mijn voorstellen kwamen uit: ik was vroeg wakker, uitgeslapen, fit en we hadden ook geen gezeik met de parkeerwachter. En dan nu ook nog een dozijn regenbogen. Bedankt God, ik zie het weer een beetje zitten!