79. Op zoek naar yayla's en yurten

Wat hadden we een super goede plek vannacht. Heerlijk koel en dito rustig. Pas de volgende ochtend, toen wij onze neuzen al lang en breed een keer buiten de camper hadden gestoken, kwamen er heel voorzichtig toch wat mensen dichterbij. Van de buurman kregen we een handje peren. Hij vond het erg leuk om bij ons binnen te kijken. Hij was de camper nog niet uit, of er kwamen twee nieuwsgierige vrouwtjes aan, die een zak hazelnoten meebrachten. Natuurlijk waren zij ook van harte welkom. Verder was iedereen uit het dorp weg. Er was waarschijnlijk markt in de buurt.

Om 11.15 uur vertrokken we. Het weer was lekker zonnig, maar niet zo onkarant heet. Net na het dorp ben ik nog bij iemand op het dak geklommen, dat vol lag met hazelnoten. Daar kwam ik erachter, dat we precies op het hoogste punt van de pas overnacht hadden. Ook in deze omgeving liggen er overal weer hazelnoten te drogen. Voor de verandering zagen we ook nog een paar maïspellers en een tentenkamp langs de weg. Leuk!

Een gigantisch groot gedeelte van de bergen aan de Zwarte zeekust is beplant met hazelnoten. En dan niet een paar hectare, maar een gebied van zeker 600 km lang. De opbrengsten zijn dan ook bestemd voor de wereldmarkt. Een maand geleden waren de mensen druk aan het plukken, wat allemaal met de hand gaat. Na de pluk moeten de noten in de bolster een maand drogen en vervolgens worden ze gepeld en moet de hazelnoot zelf ook nog een paar dagen in de zon drogen.

Echt overal zie je de gekleurde plastic zeilen vol met hazelnoten liggen. Op de platte daken, in de tuin, langs de kant van de weg, soms ook half op de weg, bij een tankstation, op het kerkhof en ook op de stoepen van de boulevards strak aan zee. We hebben ontzettend veel mazzel dat we precies in deze tijd aan de noordkust van Turkije zijn. Het is heel leuk om deze bedrijvigheid eens van dichtbij mee te maken.

In Unje gingen we even een broodje halen. “Gesneden?” “Ja, doe maar”. Wat denk je? Gooiden ze alle plakjes gewoon los in een plastic tasje, knoop erin en klaar is Hassan! Fatima zat nog tussen de hazelnoten.

Na onze lunch hebben we heerlijk gezwommen. Er was zowaar een zandstrand! Het water bleek heerlijk warm te zijn, de zon scheen uitbundig en er was echt helemaal niemand; zelfs geen zeekwal! Geweldig! Helaas heb ik wel de hele dag (en gisterenavond) al buikpijn. Ook lichte hoofd- en keelpijn. Bah, gaat dat gezeik nog een keer over of heb ik een zomerabonnement?

En nu rijden we weer strak langs de zee. Het is een tropisch aandoende boulevard met al zijn palmboompjes langs het mooie, blauwe water. Het romantische slingerweggetje van het begin van de Zwarte Zeekust is hier vervangen door een 4-baans weg en in de praktijk is het soms 6-baans. Maar hier verbazen wij ons inmiddels niet meer over. We zijn al redelijk ingeburgerd.

Ter hoogte van Ordu besloten we de binnenlanden weer in te gaan. Op zoek naar de yaylas met hun yurten. Hopelijk zien we nog een paar tenten bovenop de bergweides. Voorlopig wordt het echter eerst een uur of wat klimmen. De weg begon pittig: vrij steil, smal, druk en veel los grind. Ook hier weer tig hazelnootstruiken en overal lagen de noten te drogen. De hazelnoot is trouwens geen mooie plant. Een beetje stoffig aandoende boom, waar geen enkele fut in lijkt te zitten. Ik denk dat ik dan ook in mijn vorige leven een hazelnootstruik geweest ben.

Op een gegeven moment waren we het wel zat. Het werd al schemerig en we konden geen fatsoenlijke foto meer maken. Net voordat het echt donker werd, kwamen we langs een boomstammenopslagplaats, waar ik wel wilde overnachten. Het had nog wel wat voetjes in de aarde eerdat we iemand gevonden hadden en toestemming kregen, maar uiteindelijk is het toch gelukt.

Na een Turkse pot mant hebben we eindelijk weer eens een potje Catan gedaan. Leuk! Het was trouwens onze dag vandaag (we kennen elkaar nu 18 jaar!) maar we waren niet in de gelegenheid en stemming om iets speciaals te gaan doen. Misschien volgende week, als we een leuk idee krijgen. Want gevierd moet het worden. Wie heeft er zo’n geweldige lieve vent als ik?!