41. We zijn weer terug

Om 16.30 uur waren we weer bij de camper en ruim een kwartier later reden we weg. Meteen na de parkeerplaats stond een bord: Ohrid linksaf, Albanië rechtsaf en zo waren we binnen 5 minuten al bij de grens. Ook hier weer oude zooi, maar Macedonië uit ging vriendelijk en snel. Albanië in, leek even moeilijk te worden. “Wat kom je doen, waar ga je heen, je bent er nog maar net een paar dagen uit!” “Zo hallo, sorry?! Wil je nu toeristen of niet?” We toonden braaf onze grensgrimlachje en legden uit, dat we een rondje Ohridmeer gedaan hadden, wat half Macedonisch en half Albanees is. Bovendien is via Macedonië naar het zuiden van Albanië rijden een stuk sneller. We moesten het zelfs op de kaart aanwijzen. Ik moest gewoon onze hele geplande route opnoemen! Daarna pakte hij onze paspoorten en autopapieren en liep met op elkaar geklemde kaken naar zijn hokje. Gerard en ik keken elkaar eens aan. “We gaan toch geen gedoe en een uitgebreide controle krijgen, hè?” Alsjeblieft geen Servische taferelen waar ze toen ruim twee uur met ons bezig zijn geweest en je na afloop je ondergoed uit de boom kon gaan plukken! Gelukkig gebaarde hij, dat we naar het hokje mochten rijden, waar we de paspoorten weer terugkregen en we zowaar door mochten rijden. Pff, dat viel weer mee.

En echt meteen was het straatleven weer anders. Armer, meer mensen en overal weer straathandel, waar de mensen gebroederlijk naast elkaar met potten honing en fruit zaten. Ook hier waren ienieministrandjes van hooguit een paar meter breed. We reden strak langs het meer en belandden in het blauwe kwartiertje, aldus fotograaf Gerard. Je hebt dat tussen zonsondergang en het donker. We konden nog wat mooie plaatjes schieten.

Ook verbaasden we ons weer over de armoede en de creativiteit van de mensen. Er hing een bord restaurant. Er stond slechts één tafel op het strand met vier stoelen en dat was het. Er vlakbij lag een waterfiets waar je gewoon een plastic stoel op moest zetten. Een van de honderdduizenden bunkertjes die ze als lieveheersbeestje beschilderd hadden, een man op een oude fiets met twee grote bananendozen achterop en een passerende auto met een ladder in zijn kofferbak. Maar dan wel verkeerd om. Die idioot was ineens zowat 4 meter breed geworden! Gelukkig ging het goed. De weg die wij moesten hebben bleek afgezet. Ai, nee! We zijn al niet echt vroeg meer. We reden terug naar de kust en gingen via die weg maar verder. Tot ons grote geluk stond er al na 1 km een bord camping! Er stonden nog vier andere campers en het zag er heel netjes uit. Top! En hier staan we nu!

We wilden nog even de laatste paar minuten van het blauwe kwartiertje meemaken, maar werden staande gehouden door twee Nederlandse dames. We wisselden dozen vol verhalen en informatie uit en het was inmiddels helemaal donker geworden. Toen hun mannen op de fiets thuiskwamen, gingen ze hier eten, terwijl ze eigenlijk gezegd hadden, dat het op de vis na, niet denderend was. Maar goed, wij checkten in. Ze hoefden geen naam, geen paspoort niets. We kregen alleen een nummertje, dat we bij het weggaan weer terug moesten geven! We besloten hier ook maar wat te gaan eten. Gerard had wel zin in vis en heeft iets nieuws op. Het wordt hier koran genoemd, schijnt in het Ohridmeer voor te komen en op forel te lijken, maar dan nog lekkerder te zijn.

Terwijl wij een spelletje deden, werd ons eten bereid. De vis was eerst niet helemaal gaar, maar van versie twee heeft hij gesmuld! Ik heb het fijn bij een groentesalade gehouden. Ja, dat lezen jullie goed! Het zelfgebakken, warme brood was heerlijk en de wijn ook. Wij waren campinghaters, maar vinden het in de Balkan best prettig. Zeker als je er ook iets kunt eten. Om het geld hoef je echt niet te laten. We doen deze vakantie amper boodschappen! We hebben alleen water, brood en bananen nodig! We dreunen inmiddels weg door het gebonk van een discotheek uit een stad verderop. Dat is dan het enige wat in die 11 jaar hier NIET veranderd is. Zucht. We zetten fijn ons nieuwe cd’tje op en anders gaan we terug naar de bar voor nog meer wijn!

PS: Het cd'tje is zeer geschikt als onderzetter....