42. Romantisch Korçë

We hadden een fantastische familiecamping, de disco hield vroeg op, we hebben goed geslapen en het was alweer prachtig weer! Gewoon hoogzomer voor ons! Om 11.30 uur reden we weg. We reden nog maar net of we zagen een oude man met een koe en een ezel aan een touw. We hebben de zon tegen, dat is erg jammer qua fotograferen. Zeker met zulke schitterende plaatjes. Even later rende er een ezel over de weg. “Kijk nu, daar loopt alweer een man met zijn koe langs het Ohridmeer te flaneren!” Weer eens wat anders dan een hip tasje van Gucci of een riem van Versace. Persoonlijk vind ik dit leuker!

We dachten, dat het landleven met koeien en ezels wel weg zou zijn. Nou, niet dus. Integendeel zelfs. En weer twee ezels! Jammer, dat je in Albanië nog niet de dorpjes in kunt. De wegen zijn te smal, te steil en te slecht. Bovendien willen we ons ook niet vast rijden. Gelukkig zagen we langs de hoofdweg meer dan voldoende! “Ach, wat schattig, weer een ezeltje dat met een berg maïsstengels wegloopt!” Er is best veel handel langs de weg. Niet alleen heel veel appels, maar vanaf vandaag ook megazakken vol met uien! We zagen ook een stel vrouwen bezig de uien in grote zakken te doen. Leuk! Ezeltje hier, trekkertje daar. We genoten volop. Mannetjes op hele oude fietsjes en dito trekkertjes, maar allemaal zo fotogeniek! En heel veel foto’s kun je gewoon niet nemen, wat we stiekem wel jammer vinden!

Het stikt in Albanië van de tankstations, maar de helft is vervallen en bij de meeste anderen konden we niet met Visa betalen. Dat schoot weer lekker op. En bij de laatste was de lucht op. Heel bijzonder. Waarschijnlijk bedoelde hij, dat ze het niet hadden. Aanvankelijk vonden we het in dit gebied totaal geen aardige mensen. Nors! Dat vonden we destijds in Griekenland ook. We rijden vrij dicht langs de Griekse grens. Misschien dat dat het is? We twijfelden dan ook of we Korçë wel in zouden gaan. En het is maar goed, dat ik net pas las dat het een hele grote stad is, anders was ik er niet eens uitgestapt…

Maar om 13.15 uur hadden we een mooi parkeerplekje vlakbij de oude bazaar. Ik dacht dat het vooral straathandel zou zijn zoals in Shkodër, maar het bleek veel leuker. Hier was een echte, Ottomaanse bazaar in schitterende pandjes, maar helaas was 95% gesloten en zagen we vooral heel veel rolluiken. Met veel variatie, dat dan weer wel. Toch was er maar weinig fantasie voor nodig om te zien, dat het hier op andere dagen echt geweldig moet zijn. Wij vonden dit al leuk! De met keien geplaveide straten hobbelden niet echt prettig, maar pasten wel perfect bij het plaatje. We waanden ons met gemak honderd jaar terug in de tijd.

Gelukkig was er nog een schoenmaker open en druk aan het werk. Even verderop een antiek- en curiosazaakje waar je zelfs violen en een opgezette ree kon kopen! En wat zijn de pandjes leuk als ze open zijn. Stenen huisjes, met donker houtwerk en veel kleine raampjes en bonte verkoopwaar.

Even later kwamen we op een vrij groot plein uit, waar allemaal mooie huizen in verschillende kleuren met veel houtwerk zaten. Bomen die licht in de herfstkleuren kwamen, leuke uithangborden, en aparte ramen op de eerste verdiepingen met tralies. In deze huizen waren allemaal sfeervolle barretjes en eettentjes gevestigd. Wij kozen een leuk tentje uit om ons dagelijkse biertje te drinken. Tjonge, wat was het heet vandaag! We zaten lekker en besloten ook meteen maar wat te eten. Zowel de tosti’s als de omelet waren zalig! Ik had eigenlijk het recept even moeten vragen. Het interieur met zijn ijzeren stoelen, rode kussens en een tafel van een stuk hout had ook wel wat. We bleken voor € 6,00 geluncht te hebben, inclusief ¾ liter bier en fooi! Dat is nog eens relaxt vakantievieren.

Daarna weer verder. Er schijnt hier ook nog een mooie kerk te staan. We hobbelden de authentieke bazaarwijk uit en genoten van de paar pandjes, die nog open waren. Veel handwerk, gordijnen en natuurlijk ook deuren vol magneten. Veel donker hout, gekleurd en of stijlvol meubilair en overal heel veel bonte kleuren. Het was een feestje om hier rond te dwalen. Ik zou dit nog wel eens willen zien, als alles open was. En elk huisje wat open was, was eigenlijk wel fotogeniek!

Onderweg naar de kerk kwamen we nog een hele hoge witte toren tegen. Een strak, modern geval, dat RED heette en lekker fris afstak tegen de strakblauwe lucht. De hoofdstraat was rustig, de bomen al aardig in herfsttooi en aan het eind stond de orthodoxe kathedraal van Korçë. Hij was zowel van buiten als van binnen erg mooi. Er hingen grote kandelieren van hout met fraai houtsnijwerk, alle muren en zelfs de bogen waren versierd met veel bladgoud, iconen en bloemen. Er was niet een stukje wit te zien. Naast de kerk stond ook iets leuks. Het was een grote bal met een doorsnede van wel 5 meter, die vol zat met grote, blauwe en roze vlinders. Echt heel apart!

Tja, en daarna waren we toch licht de weg kwijt. We besloten het bij een fotogeniek groente- en fruitstalletje te gaan vragen. We begrepen echter helemaal niets van elkaar. Gelukkig kwam er even later een jongeman uit het huis, die wat Engels sprak. Falëminderit, fotootje en daar gaan we weer. Er stond daar trouwens een zigeunerkind met een bakje. Het bleef strak om ons heen drentelen, maar ging niet op schoot zitten en ook niet aan mijn armen hangen. Dat valt niet tegen! Daarnet hadden we er trouwens ook al een gezien.

Honderd meter verder kwamen we langs een patisserie met fantastisch mooie taarten in allerlei kleuren en gebak, die prachtig geglazuurd en versierd waren! Als ons gebak zo smaakt als het eruit ziet, zitten wij vanavond op rozen! Er was in deze vrij schone stad nog veel meer te zien, het had zelfs nog diverse musea waarvan de meest bijzondere denk ik wel het onderwijsmuseum is. De stad is er erg trots op, dat hier in 1887 in Korçë de eerste school zijn deuren opende. Het is veel te mooi weer voor musea en wij willen nog een stukje verder naar het zuiden, moeten nog een bergpas over en hopen stiekem nog een klein beetje landleven mee te pikken.