9. Trogir

Hoewel we op een heerlijk rustig plekje vlakbij een dorpje stonden, had ik niet denderend geslapen. Ik werd met knallende hoofd- en keelpijn wakker. Ik dacht eerst nog dat ik flink koorts had, maar het was vandaag gewoon hartstikke warm! Op zich wel fijn! Terwijl ik op bed lag, was Gerard druk met klusjes waaronder de koplamp vervangen en iets bij het voorwiel. Ik zei steeds al dat daar iets mee was. Dat bleek te kloppen. Heel soms zijn gevoelens handig.

Om 13.00 uur was het nog steeds prut met mij en ik baalde. Hadden we verdorie een mooie, zonnige dag, lig ik weer voor Pampus. Bah. Dan maar aan de paracetamollen. Het was nog steeds niet denderend, maar ik ging het toch proberen. Om 14.00 uur reden we weg en een half uurtje later waren we in Trogir.

We konden de auto gelukkig nog op het laatste gehandicaptenvak kwijt en al snel liepen we langs de vele stalletjes langs het water. De helft was trouwens al met winterreces. Het was in Trogir niet hopeloos druk, maar gewoon gezellig. We genoten van de oude stad met zijn witte huizen, oude luiken en hier en daar wat Arabisch aandoende raampjes. Een leuk balkonnetje hier, een romantisch steegje daar en alles was van marmer, dus je mocht blij zijn dat het niet geregend had. Een oude, verweerde poort met een zegel erboven, sierlijk gebouwde kerkjes, talloze barretjes, ijstenten, terrasjes, kledingzaken en natuurlijk tig souvenirwinkels. Bij heel veel winkeltjes verkochten ze lavendel, dus het rook er lekker.

Net toen we aankwamen, kwam er een flinke partij grijze wolken aan, maar die is gelukkig compleet intact overgedreven. Mooi zo. Bij de stadsmuur aan de ingang was nog steeds een kunstmarktje en na talloze ‘oh ja-momenten’ en genieten van de sfeer kwamen we bij de stadsmuur aan de kade. Ook hier weer talloze kramen met oude zooi, die onder het mom van bijzonder antiek verkocht werd. Er stond zelfs een pannenkoekenkraam, maar daar hoeven wij niet voor naar Kroatië. In tegenstelling tot de vorige keer lag het niet vol met decadente jachten. Wel lagen er nog twee grote zeilboten. We genoten van het heerlijke weer en de vele palmbomen. Daarna werd het tijd om ons vochtgehalte wat aan te gaan vullen. Ik dacht dat ik een kleintje bier besteld had, maar het bleek groot genoeg om meteen je goudvis uit te laten. Pfff, hier zit ik nog wel even! Gelukkig hadden wij ons nieuwe spelletje bij ons. Maar we hadden nauwelijks een paar kaarten gelegd of de bestelling werd al gebracht. De sandwich was op advies van de uitbater volgestopt met pickels, wat augurken bleken te zijn. Na ons broodje wilden we weer een poging tot Schotten totten doen, maar helaas. Eerst ging de Zwitsers-Kroatische eenzame buurman een flinke boom opzetten over de wereldpolitiek en de ellende in de wereld en daarna wilden onze rechterburen uit Noorwegen ook wel graag met me praten. Zij zeiden aan het werk te zijn. Ja, ja, vandaar dat die tafel vol cocktailglazen staat. Ik wil ook wel zo’n gezellige baan! Intussen werden we via de barman nog gewaarschuwd door twee lieve Kroatische vrouwen. Ze vonden mij wel erg op het randje van het verhoogde terras zitten en waren bang dat ik zou vallen en ik zat al in een rolstoel. Toch lief, dat ze zich zorgen maakten en zo veel moeite deden!
Nadat we zo ongeveer de hele wereldproblemen aan de ene kant en het schaatsen en de klompen aan de Noorse kant besproken hadden, gingen we weg. Jemig, op de boulevard – tweede ronde- kon ik eindelijk weer een paar woorden met Gerard wisselen!

We genoten van Trogir bij avond en de prettige sfeer in de stad. Overal gingen de kaarsjes aan en zag het er nóg gezelliger uit dan vanmiddag. Het stadje deed ons best wel aan Kotor denken, waar we zaterdag waarschijnlijk rondlopen. Tenzij er op dat moment twee of meer cruiseschepen liggen.

Maar dat zien we dan wel weer. Nu gaan we eerst terug naar ons plekje van vannacht. Hopelijk word ik niet zieker. Liefst wat beter. Gelukkig ligt het bed al klaar en dat ga ik nu eens heerlijk van heel dichtbij bekijken. Welterusten!