46. Time-out in Ioannina

Hoewel we de Albanezen in het algemeen heel aardig vinden, waren we er nu even klaar mee. We wilden even gewoon van onszelf zijn. We vinden Albanië superleuk, hebben nergens spijt van, maar het is in de steden echt wel vermoeiender dan in andere Europese landen. We waren doodop en besloten ter plekke het reisgedeelte af te ronden. Wij zijn het zat en willen gewoon even helemaal niets meer. We besloten het gaspedaal eens even flink in te trappen. Wij gaan naar Griekenland! Vanavond zitten wij aan de souflaki, tzatziki en een fles Imiglykos als het aan mij ligt! Daarna gaan we fijn door naar de kust. Zwemmen! Eindelijk!

We reden iets voor 15.15 uur weg en waren een uur later bij de Griekse grens! Een vrij grote overgang. De man voor ons werd eruit gehaald, er stond een caravan die onderzocht werd (zagen we later), maar wij hadden geen zware controle. Wel vroegen ze waarom we het land uitgingen en waar we allemaal geweest waren. Ik riep braaf een aantal plaatsen op en vertelde dat we even een rondje Griekenland gingen doen. Herinneringen ophalen aan 21 jaar geleden!

De wegen zijn goed en zo breed! We kunnen er ook gewoon 80 km/u, als we ten minste niet heuvel op hoeven. Het eerste half uur hebben we alleen maar heuvels en de kleur groen in allerlei tinten gezien. Maar daarna kwamen de borden. Chips!!!! Helemaal vergeten, dat ze hier nog die Griekse tekens hebben en die zijn niet gelijk aan het cyrillisch alfabet! Die borden zijn niet te lezen en we hebben ook geen wegenkaart. Gelukkig wel een tomtom en een tablet. En meestal worden de borden even verderop wel in het Europese schrift herhaald.

Ook hier nog schaap- of geitenhoeders. In het eerste dorp gingen we even brood halen. We waren verbaasd over de prijzen! Jemig, wat is het hier duur! Hier kostte een brood € 2,00 en in Albanië € 0,40! Even later zagen we notabene een Lidl! Voor de zekerheid wilden we hier even kijken of ze tzatziki en Imiglykos (wijn) verkochten, waar we heel veel zin in hadden. Op de parkeerplaats liep 4 man bewaking en binnen nog 2. Jemig, is het hier onveilig of zo? En waren die Nederlanders die we pas ontmoet hadden, hier ook niet beroofd? Met gemengde gevoelens en twee flessen wijn (van 1,5 liter) reden we door. Maar na het boodschappen doen, was het ook ineens bijna donker. Gatver, en we hebben ook nog een uur tijdsverschil in ons nadeel!

We wilden naar Ioannina, waar we ooit nog een paar dagen aan het meer met onze tent gestaan hadden. We dachten, dat dat een leuk stadje aan het meer was. Nou, dat meer lag er dan nog wel, maar leuk en klein? Het was één grote heksenketel. Druk! Niet normaal! Het was gewoon hetzelfde, of eigenlijk nog erger, dan een Albanese stad, alleen waren de garageachtige winkels verruild voor moderne winkels. En ook niet te weinig. Straten vol winkels regen zich aaneen tot een lange, schier eindeloze koopgoot. En dan het verkeer. Drie keer vreselijk in het kwadraat. Parkeren in het centrum? Vergeet het maar!

We besloten om naar een camperovernachtingsplaats te gaan en reden via de camperapp. Ineens werd het eenrichtingsverkeer en niet aan onze kant?! Wel verdorie! Dan maar de parkeerplaatsachtige straat op. Hopelijk kunnen we aan het eind dan weer terug. Niet dus. Die bocht was zo kort en scherp, daar waren we met de camper echt te groot voor.

Tja, en toen reden we dus spook. Er werd volop geseind, maar ja, wij konden geen kant meer op. Er kwam een politiewagen aan, maar de agenten gaven er niets om. Gebaarden met een cirkeltje met hun vinger, dat we moesten keren en reden gewoon door. Even verderop wenkte een meisje ons en zei dat we verkeerd reden. Wij legden uit, dat we dat wel wisten, maar nergens konden keren tot nu toe. Ze zei, dat dat ook niet meer kwam. We móesten hier keren. “Wat? Hier! Het is veel te druk!” Maar het meisje ging ons wel even helpen. Ze ging midden op de weg staan en hield al het verkeer tegen. Een andere man kwam aan de voorkant aanwijzingen geven, achter ons stond iemand driftig te wenken en de meute op de boulevard keek geboeid toe, wat die rare Hollanders hier toch aan het doen waren. Tja, dat vroegen wij ons zelf inmiddels ook ernstig af.

Dan ga je ineens naar Griekenland en voel je even heerlijk vrij, en dan blijk je het rustige Zegveld ingeruild te hebben voor Amsterdam tijdens de gayparade en spook te rijden op de ringweg! “ Neeee!” Zodra het kon, hebben we de camper aan de kant gezet en de beoogde parkeerplaats op de tomtom ingeklopt. En zowaar, nog voor eerste kerstdag kwamen we daar ook nog redelijk intact aan. We staan aan het meer, er staat nog een camper, het zal morgen best druk zijn, maar goed, dat zien we dan wel weer.

Cabrio eraf, spullen mee en hup de stad in. Wat veel barretjes en wat is het hier duur! De winkels waren nog net open en we zagen een kaart van een leuk dorpje. Het bleek hier te zijn. We moesten de verdedigingsmuur door en kwamen toen in een heel leuk stukje Ioannina uit. Ook hier huizen in Ottomaanse stijl en even later reden we door het hek van het Byzantijns museum, waarvan de gebouwen harstikke dicht waren, maar wij nog een rondje konden lopen. Best geinig. Maar wat balen, dat we door dat zielige gedoe op Gerards werk pas zo laat op vakantie konden. We hebben niets aan onze avonden. Dat vinden we wel heel erg jammer.

Daarna gingen we op zoek naar een eettentje. In de eerste straat vlakbij de parkeerplaats was het erg rustig en heel duur. Maar even later kwamen we lang restaurant Balsamico, waar alle tafeltjes op één na bezet waren, de sfeer bijzonder levendig en het er ook heel gezellig uitzag. Dit werd het. Aanvankelijk zaten we niet heel fijn. Er werd aan het tafeltje naast ons nogal driftig gediscussieerd tussen een cliënt en een voorbijganger en het hield maar niet op. En aan de andere kant naast ons werd stevig gerookt. Bah! Gelukkig voor ons, kwam er een tafeltje aan de zijkant vrij en verplaatsten wij snel ons serviesgoed. Toen werd het helemaal fijn. Het voorgerecht was meer dan zalig, het hoofdgerecht was ook extreem goed, we hebben wel twee keer overheerlijke tzatziki bijbesteld en aan die lekkere wijn waren we ook wel toe. Tjonge, jonge wat een dag, maar we vinden het helemaal leuk om even in Griekenland te zijn. Het was toch een leuke avond geworden, we hebben meer dan fantastisch gegeten, ik heb genoeg tzatziki gekocht om thuis mee te komen en dan ook nog twee flessen Imiglykos naast mijn bed staan. Misschien moet ik er nog een paar bijhalen. Eerst deze maar even proeven! Maar vandaag niet meer. Ik ben helemaal roezig van de wijn en duik fijn mijn mandje in. Kalinichta!