14. Laatste stukje Kroatie

Zoals elke ochtend was het ook vanmorgen weer niets. We worden wakker met het gevoel overreden te zijn door een wals en ik had er als cadeautje nog een nachtmerrie bij. Ik werd al helemaal van streek wakker en ik weet niet eens waarvan? Waarschijnlijk de ramp op Sardinië weer. Bah. Ik stel voor de wekker op 12.05 uur te zetten, dan hebben we de ochtenden tenminste gehad.

Na wat huishoudelijke klusjes en een heerlijke campingdouche werd het me daar toch ineens wel heel erg lekker weer. Vandaag tot en met woensdag geven ze nog goed weer op, daarna twee dagen onweer en regen en vervolgens gaat de temperatuur terug van 25 naar 20 graden. Aldus de weerapp. Oké, typisch gevalletje van laatste kans dus, want morgen hopen we over de schitterende Montenegrijnse hoogvlakte bij Zabljak te rijden. Hup bikini aan en plons. Gelukkig kwam Gerard er ook nog even bij. We kregen gezelschap van een stevige Tsjech die in zijn uppie op de motor op vakantie was. Met vrouw en caravan was geen reizen, dan moest hij steeds overal koffiedrinken en winkelen. En deze Tsjech was een echte ‘Freebird’. We hadden het al drijvend over de landen in deze omgeving. Hij ging misschien ook nog naar Albanië. Op een gegeven moment zegt hij: “Weet je wat de Tsjechen over NL zeggen?” No Lemonade!” Het alcoholpercentage in de drankjes is geloof ik te laag. Tja, ’t is maar wat je onder limonade verstaat. Na een tijdje dobberen begon Gerard het toch wel heel koud te krijgen en gingen we eruit. Gelukkig heeft de douche op het ministrand heerlijk warm water. “Maan!”

Maar Maan lag toch nog eventjes weer in zee. Ik vond het zo lekker en kon het nog wel een hele poos volhouden. Maar ja, we moesten nog wel even via Bosnië naar Noord-Montenegro karren. Dus ging ik er even later heel braaf maar weer uit.

Nog even wat boodschappen doen en tegen 13.30 uur reden we Slano uit. Een heerlijk mediterraan plekje met een hele fijne sfeer. De helderblauwe baai, de frisgroene dennenbomen, de kleine witte strandjes, de huizen met hier en daar een struik bougainville, de mensen, het is er gewoon heel ontspannen. Nou ik nog. Vanmorgen maar met een glas whisky ontbeten. Weer eens wat anders.

Net na Slano zagen we het schiereilandje liggen, waar we tijdens onze eerste Kroatische vakantie naartoe gelopen waren. Wat een steile afdaling door die lekkere prikstruiken. Dat zou me nu met dat poot echt niet meer lukken. Gelukkig hebben we nu een goede telelens.

We maakten nog een pitstop voor de grote brug naar Dubrovnik, waar zowaar niet een cruiseschip lag. Liggen zeker allemaal in de baai van Kotor. Even appen met Liesje en door maar weer. Het was leuk om de oude stad te zien liggen. Op zich willen we daar best graag weer eens lopen, maar de stad schijnt al jaren overspoeld te worden door hordes Japanners en Koreanen en het is er gigaduur. We genoten van het laatste stukje prachtige kust en daarna werd het tijd om richting Bosnië af te slaan. Tot straks.