48. ...die vrij snel over was

We genoten van het mooie plekje en zagende zon langzaam in zee zakken, toen er plotseling een auto het terrein op kwam. Zo, die gast is nog laat. En dan moet hij zeker ook nog een tent op gaan zetten! Hij stopte bij onze buren en bleef daar staan. Wilde hij overleggen of het hier fijn was, of zo? Maar even later reed de man ook naar ons toe. Gerard liep erheen en we bleken een probleem te hebben. De man eiste van ons, dat we hier binnen 10 minuten weg moesten zijn, anders kregen we een boete! “Nee, dit meen je niet! Wie is die hark op wielen? De eigenaar?”

Gerard besloot poolshoogte bij onze buren te gaan nemen, die met zijn vieren reisden. De Duitser vertelde, dat we echt weg moesten, maar daar helemaal geen zin in had. Hij was erg boos. Hij had hier even verderop notabene al drie dagen en nachten gestaan, wat door de politie gezien en gedoogd was. Daarna moest hij ineens weg. Er was een Griek gaan klagen. Toen moest hij op ‘onze’ plek gaan staan. En nu wordt hij hier helemaal van het terrein afgejaagd? Ik had geen goed gevoel over dit zaakje en besloot er heen te lopen. Wie is die gast eigenlijk? Is het de eigenaar? Zo niet, dan bellen wij de politie. Ik stond al bijna een foto van die oude bak met zijn kenteken te maken, toen ik een armpje met blauw shirtje en een embleem zag. “Nee hè? Ja toch!” Dit was de politie!”

De Duitse en Zwitserse buren stonden boos met de agent te praten en intussen waren onze Franse buren van de andere kant er ook bij komen staan. We waren allemaal boos. De Duitser ontplofte bijna. En hij had al zo’n rood hoofd. Hij wilde er een advocaat op zetten, vond het geen stijl en zei, dat hij drank op had en dan uit principe niet meer gaat rijden! “Als ik nu ga rijden en ik krijg een ongeluk, is het JOUW schuld!” , riep hij boos. Dit ging niet echt goed. Ik besloot me er mee te gaan bemoeien. Pakte snel mijn bril en liep erheen.

Ik vertelde, dat wij deze plek op een officiële campersite hadden gevonden en er worden al zeker 5 jaar goede recensies over geschreven. Dan is het toch vreemd dat het nu ineens niet meer mag? “Ja, ja, maar dit app is zeker door camperaars geschreven.” “Dat zou kunnen, maar dat weet ik niet. Feit blijft, dat deze plek al jaren mag en vandaag ineens niet meer?” De agent zei, dat er dit jaar een andere wet was gekomen die wildkamperen nergens meer gedoogd en snoeihard gaat verbieden. “Dan zou het toch heel handig zijn, als er een bord op het terrein zou staan, waarop dit vermeld wordt?” Dit vond iedereen eigenlijk een hele goede opmerking, inclusief de agent zelf. “Ja, ja, dat moeten we ook wel doen, maar die borden hebben we nog niet.” Tja, dan vind ik dat je het ook nog niet mag verbieden. Maar ja, de man deed ook maar zijn werk en was zeer waarschijnlijk getipt door een irritant mannetje op een scooter, die steeds langs ons reed. Hij had ook geen keus. Ik zei, dat ik zijn positie ook wel begreep, waardoor er in ieder geval meer rust in de tent kwam.

Ik zei, dat niemand van ons dit bezoek van de politie ook maar had kunnen verwachten en dat we allemaal al wat op hadden. “Ik dacht eerst, toen u er aan kwam: “Goh, die is laat, moet hij nu nog ergens een tent op gaan zetten?”” De hele groep schoot in de lach en gelukkig de agent ook. “Ja, en verder zitten wij nu ook in een lekkere positie. Als we hier blijven, zijn we in overtreding. Maar zo meteen belt u een paar collega’s en kunnen wij straks fijn allemaal blazen en gaan we ook het schip in. Alweer gelach. Hij beloofde zijn collega’s niet in te seinen. Gelukkig had ik inmiddels veel getuigen. Hij vertelde, dat het voor onze veiligheid ook echt beter was, want deze plek lag zowel op een vluchtelingen- als drugsroute. “Nou, als er 9 campers staan, dan gaan wij deze nacht vast wel overleven. En trouwens, het is bijna donker! Waarom komt u zo laat met deze mededeling? Nu kunnen wij nergens meer heen? Alweer bravo achter me. De agent zei, dat we allemaal wel in de nabijgelegen haven mochten overnachten. Hij wilde liever ook geen boetes uitdelen, maar ja, de wet hè? Maar als we bleven staan, ging dat geintje ons wel € 300,00 per camper kosten. Ik heb nog overwogen om het op een akkoordje te gooien met de agent en hem een leuke fooi te geven, maar heb dat maar niet gedaan. Volgens Gerard had ik de sfeer helemaal ten goede gekeerd. “Come on, guys, let’s go to the harbour. Let’s party!” En zo reden we even later met zijn allen achter elkaar aan de haven van Sagiada in. De hele camper lag vol met zwemdingen, tafel, stoelen, viskrukjes, lampionnetjes enz.

Jeetjemina, zo zit je op een heerlijk plekje aan zee, met een boek en een wijntje en even later heb je dit?! We baalden wel en waren op dat moment wel even klaar met Griekenland. De anderen denken er ook zo over. De duitser gaat zijn vrolijk wapperende Griekse vlag van het dak halen en in stukken knippen! Ik denk dat we morgen allemaal in colonne weer naar Albanië gaan, waar de meesten zojuist vandaan kwamen. We bleven nog heel even met de Duitser praten. Hij vertelde dat hij al jaren een huis in Griekenland heeft en hier ook al jaren in oktober met zijn camper gaat staan. Hij was blij, dat ik geen steekpenning had aangeboden, want dan waren we volgens hem meer in de problemen gekomen. Nou, ik weet het niet. Tja, je bent pianolerares of je bent het niet, maar akkoorden zijn voor mij echt geen punt!

Maar goed, we stonden nog maar net met zijn allen geparkeerd of dat rare mannetje op zijn scooter kwam alweer langs. Typisch een Piet Zeiksnor zonder hobby’s. Bah. En terwijl ik dit stukje schrijf is Gerard bezig om alles weer terug te leggen in de ballenbak. Arme jongen. Zo veel moeite en bijna voor nop! Hoezo een rustdag? Wij gaan morgen weer terug naar Albanië en kijken hoe de stranden daar zijn! Maar eerst nog even wat flessen drank wegwerken voor we de grens weer overgaan. We hebben meer wijn dan water aan boord en doen geen water bij de wijn! Wij gaan de Grieken niet meer sponsoren! We hebben er geen spijt van, we hebben uiteindelijk zalig gegeten en heerlijk gezwommen, maar nu gaan we dus voor de derde keer deze vakantie naar Albanië! En driemaal is scheepsrecht!