39. Helemaal zen!

Na deze heerlijke dag, was er natuurlijk weer werk aan de winkel. We vinden het leuk om onze verhalen te bewaren, maar je kunt ze helaas niet met Ctrl+copy in een doosje doen. Ik ging dus maar weer schrijven. Daarna was het jammer genoeg best laat en wilden we eigenlijk toch nog even buiten zitten. Dan is het zowat half oktober en dan is het ook ’s avonds nog heerlijk weer om een spelletje aan de wijnton te doen.

Helaas was er geen verlichting. De barman was vroeg naar huis. Maar met Gerards handigheid, een waslijn, een touw, knijpers en een zaklamp kon 'Lost cities’ dan toch beginnen. We hadden zelfs een pot thee met van die vage kruiden meegenomen. Oeps, daar kon wel de helft minder van in!

De hondjes waren alle drie heerlijk rustig, de golfjes van het mooie Ohridmeer klotsten zachtjes tegen de kant, we filosofeerden over ons bijbelstudiegedeelte en voelden ons helemaal zen. Net alsof je geen verleden hebt en de toekomst eindeloos ver weg is. Wat een heerlijk gevoel! Zo kun je de hele wereld aan! Licht dromerig staarde ik naar de lichtjes van Ohrid.

“Bam!” “Chips! Wordt er nu geschoten?” En na een kleine pauze weer een schot! En nog een! We hadden net een stukje gelezen over God die de mensen op allerlei manieren beproeft. Dat ging wel heel snel. Ik voelde me nog maar net zen! “Bam! Weer een!”

“Zullen we weggaan?” De andere camperaars werden niet wakker en ook de honden sloegen totaal niet aan. Dat is toch wel een goed teken. Dan gaan wij ook maar slapen. De volgende morgen bleek, dat er naast het sanitairgebouwtje een flinke appelboom stond, met een stokoude caravan eronder. En ja, daar vielen die appels af en toe op! Zo zie je maar, fruit is niet altijd goed voor je!