14 De kliffen van Arenas de Moris

We waren gisteren nog niet terug bij de camper of het begon weer te plenzen. Ook vandaag was het weer bal. Het is gewoon echt niet grappig meer. Het Hollandse weer is nog steeds fantastisch en wij laten hier dagelijks onze paraplu uit?

Wij kijken de zon zowat door de bewolking heen, maar helpen doet het niet. We willen eigenlijk vandaag vertrekken, maar het is nog steeds één grote modderpoel. Gelukkig staan we nu op de gehandicaptenplaats en daar liggen stenen! Heel fijn!

Voordat we weggingen hebben we nog even heerlijk hoog boven zee een heel klein stukje van het pelgrimspad naar Santiago gelopen. De regen is waardeloos, maar hierdoor is het overal wel heel fris en fruitig. De licht golvende groene weilanden boven de Golf van Biskaje. Wat zou het gaaf zijn als we tot de volgende baai zouden kunnen lopen net als de laatste keer dat we hier waren. Toen moesten we het laatste stukje door een weiland met grote zwarte viervoeters. “Geer, volgens mij zijn dat stieren!” “Nee joh, dat zouden ze toch niet doen in een weiland waar dagelijks zo veel wandelaars komen!” Tja, dat klinkt best logisch en bovendien scheelde het ontzettend veel omlopen. We wagen het er maar op. Ze staan bovendien een heel eind weg.

En ja hoor, lopen we net halverwege dat weiland, slalommend tussen de vele vlaaien, komen die runderlappen ineens een stuk dichterbij! “Ach, koeien zijn nieuwsgierig, gewoon doorgaan met ademhalen. Het komt wel goed. Maar die vlieger ging niet helemaal op. Ten eerste waren het geen koeien maar stieren en op het laatst kwamen ze mooi achter ons aan, waardoor wij moesten gaan rennen. We zijn zo ongeveer over het hek gedoken! Volgende keer als iemand hier gaat wandelen, misschien het boek Toreador voor dummies meenemen! Nu was het weiland afgezet en er een apart slingerpaadje langs gemaakt. Wel zo ontspannen.