16. Playa de Cathedrales

Ook voor vandaag was er weer veel hemelwater beloofd, dit keer zelfs met muziek. Tot onze stomme verbazing scheen de zon zo rond de middag! Wauw, wat een verrassing. En de lucht werd best wel blauw. In ieder geval veel blauwer dan de laatste tien dagen bij elkaar.

Zo rond de tijd dat het eb was liepen we naar het vlakbij gelegen strand. Allemachtig waar hebben ze al die mensen ineens vandaan gehaald? Het zag er hier echt zwart van! Beetje jammer. Maar goed, het strand is groot dus we zullen wel kunnen verspreiden. Bovenaan bij de trap zagen we al hoe ontzettend mooi het hier is. Al die grote rotsen, die uit vele laagjes gesteenten zijn opgebouwd. Eigenlijk zijn het net stapels pannenkoeken. De mijne zijn lekkerder, maar deze zijn wel heel erg fotogeniek! Er waren zelfs enkele poorten vanaf de kliffen naar het strand in steen. Echt geweldig.

Enthousiast wilden wij van de trap af naar het strand. “Reservas por favor!” “Huh? Reserveringen? Wat is dit nu weer voor ongein. We bleken niet naar beneden te mogen en werden doorverwezen naar een site waar je echt alles van jezelf in moest vullen. Na 20 minuten was het nog niet gelukt. Steeds foutmeldingen. Gelukkig hielp een van de mensen van de controle ons en toen was het zo gepiept. Ze wist niets van ons en had gewoon wat getalletjes en woordjes ingetypt? En wij krijgen nog een foutmelding bij onze eigen naam? Schiet mij maar lek. Maar goed, wij kunnen nu in ieder geval fijn naar beneden.

Neem handenvol rotsen, hoge steile kliffen, veel poorten, nog veel meer mensen al dan niet kwijlend in hun telefoon om de 100^e selfie van de dag te maken, Een prachtige ‘Hollandse’ wolkenlucht en heel azuurblauw water dat weer lekker tekeer ging. Het kan eigenlijk gewoon in twee woorden: Helemaal fabeltastisch! Voor vandaag mogen jullie fijn plaatjes kijkenJ

We hebben hier uren rondgezworven en ondanks de hordes mensen en veel engelengeduld nog wat mooie foto’s kunnen schieten. En net toen we bijna bij de camper waren, begon het weer te hozen. En niet te weinig. We zitten inmiddels al drie uur naar buiten te kijken, maar het houdt niet op. De bliksem knalde strak boven de camper waardoor wij zowat van de bank vielen. Jemig, wat een rotklap. En hiervan stonden wij al stijf van schrik. Laat staan als je in oorlogsgebied woont. Wat moet dat vreselijk zijn!

Het veld is veranderd in één grote moddervlakte. Alle campers staan aan de rand en moeten zich een weg hier doorheen gaan banen. Gelukkig staan wij met de voorwielen op het pad. Wij hebben ons lesje wel geleerd. We hebben een kans morgen!