22. Ile de Arusa

Goedemorgen, wat een heerlijke dag! We hebben zon! Enthousiast liepen we naar het achter ons gelegen strandje. En daar begon het alweer te miezeren. Gelukkig hadden we nog net een droge foto gemaakt! Het weer was toch niet zo geweldig als het leek en we besloten een stukje af te snijden van de geplande route. We kunnen nog kust genoeg zien!

Bij een hele grote Eroski-supermarkt zijn we uren binnen geweest. We keken onze ogen uit. Ze hadden zelfs grote pakken maïs, rijst- en kikkererwtenmeel! Die nemen we maar mee, voor als we weer eens een keer brood kunnen bakken. Vandaag 12 september is de dag dat we elkaar nog net niet in de middeleeuwen ontmoet hebben. Gebak was zeker op zijn plaats geweest, maar ja, die tarweallergie hè. En tapas eten ging ook niet door de varkensvleesallergie. Het is soms best irritant, vooral op dagen zoals vandaag. Gelukkig is de chocola nog niet in de ban en verse ananas is ook heel lekker.

Deze supermarkt was zelfs op camperaars ingesteld, want je kon er je vuil water lozen, nieuw water pakken en het toilet lozen! Wat een plek! Tegen de tijd dat wij het Eroski-imperium verlieten was de middag bijna om, maar de regen was ook voorbij. Lekker!

We rijden de hele dag al in net te druk gebied. Erg veel lintbebouwing waardoor je de kust toch wat minder zag. We besloten weer een stukje af te snijden en naar het schiereiland Ila de Arusa te gaan. Hier kwamen we via een hele lange, goede brug. Niet eens tol! Het eiland was niet al te groot, overal verboden voor campers, maar het strand aan de zuidkant was erg mooi. Het was ook een natuurreservaat. We genoten van de rust, het witte strand, de leuke baai en de grote stenen. Op dit strand lagen zowaar eens een paar schelpen!

We hoopten ergens op het eiland een plekje te kunnen vinden, maar dat feest ging niet door. Ook aan de noordkant bij de haven was het een kansloze missie. Er stonden zelfs op meerdere plekken borden ‘verboden voor campers’. En wat staat er achter? Twee campers. Wij hebben het risico niet genomen en zijn terug naar de brug gegaan, waar een grote parkeerplaats was, waar je WEL mocht staan. De parkeerplaats liep daar naar beneden, waardoor wij wel erg boven het gras hingen. Ik vond het helemaal niets! We gaan weer. We dachten op het vaste land wel snel iets gevonden te hebben. Nou, dat was een drama. Drukke stad, dito verkeer, alles volgebouwd, van alles geprobeerd, maar niet gelukt. Uiteindelijk kwamen we op een camperplaats terecht via een heel smal paadje waar we notabene al drie keer langsgereden waren! Maar goed, we staan er lekker rustig! Helaas was het inmiddels wel erg laat geworden en waren we helemaal overprikkeld door de laatste anderhalf uur. Ik heb nog wat stukjes geschreven omdat ik al een week achter liep, maar een spelletjesavond zou het zeker niet meer worden. Toen ik eindelijk klaar was en met vierkante ogen naar de bank sjokte, had manlief een groot hart van waxinelichtjes gemaakt. Wij houden de liefde brandend! Dank je wel, schat!