27. Viana do Castelo

Na weer een beetje van de schrik bekomen te zijn, gingen we weer verder. Op zoek naar dat pleintje, waar Gerard gisteren in het boekje een foto van had gezien. Een mooie witte kerk met een prachtige in steen uitgehakte gevel en imposante, groene deuren die helaas hermetisch gesloten waren. Siëstatijd zeker? De straatjes waren ontzettend leuk en de stijl was totaal anders dan gisteren (gelukkig) in Spanje. De huizen waren hier overwegend wit met smeedijzeren minibalkonnetjes langs elk raam. Ook de typisch Portugese tegels op de muren waren hier volop te zien. Leuke, authentieke winkeltjes, kleine barretjes en perfect weer. De sfeer, de kleuren, de gezellige winkeltjes. De sfeer was totaal anders dan in Spanje, maar ontzettend leuk. De huizen waren heel oud en alles ademde hier sfeer. Blauwe deuren, groene deuren, rode deuren en toch was het niet kakelbont. Ik denk ook dat we wel wat voormalige paleizen of chique optrekjes gezien hebben en op een gegeven moment kwamen we dan zowaar bij een leuk plein, met een oud gebouw met drie grote groene gebogen deuren en daarboven nog drie rechte, groene deuren, waar uitbundig bloeiende bloemen onder gehangen waren. Een grote fontein waar zelfs nog water uitkwam, een paleis, prachtig versierde huizen, er zijn er in de hele stad geen twee hetzelfde en een mooie kerk, die van buiten totaal niet opviel.

Van binnen was het een hele bijzondere mix die bijna pijn aan je ogen deed. Een groot aantal Bijbelse voorstellingen die in de typisch blauwwitte Portugese tegels afgebeeld werden en dan ineens een tafereel volledig van bladgoud. Prachtige beelden en een zeer bont plafond. Wat een aparte mix van stijlen. Kan niet zeggen dat ik het bij elkaar vond staan, maar apart was het allemaal best mooi.

In een souvenirshop, jawel, we hebben er een gezien, gingen we even bij de ansichtkaarten kijken. We zagen een prachtig kerkje op een van de kaarten. Helaas bleek het buiten de stad hoog bovenop een berg te liggen. Nou, misschien dat we er straks nog even met de camper heen rijden. Alhoewel? Het is wel maandag.. Maar ergens, in één van die vele leuke straatjes, zagen we het gebouw ineens liggen. Gelukkig heb ik een goede zoomlens en kon ik het daarvandaan aardig zien. We nemen geen risico’s met maandagen en bergen en blijven fijn beneden.

Gerard heeft in het oude, hoge, vierkante gebouw nog een blik op een tentoonstelling geworpen. Er werd gesuggereerd dat hier foto’s van surfers op hoge golven op een van de bekendste stranden van Portugal te zien zouden zijn, maar de ruimte bleek vol te hangen met fleurige hoofddoeken. Dit stadje schijnt nog heel veel aan folklore te doen en er zijn heel veel feesten. Gisteren nota bene. Echt jammer, dat we dat niet gezien hebben. Maar ja, wij hadden weer geluk in Comillas.

Daarna streken we neer op een gezellig terrasje aan het plein, waar een gitarist zijn melancholische nummers ten gehore bracht. We genoten ontzettend van dit stadje. Wat een verrassing ook. Ik dacht dat we een oud dorpje gingen bekijken, maar dat komt morgen pas. Terwijl wij op onze bestelling wachtten, installeerde Gerard mijn nieuwe Portugese telefoonnummer. Mijn tegoed voor deze periode was op en ik heb nog een stuk maand over. Bijkopen was belachelijk duur, dus hebben we nu een Portugees kaartje. Bellen gaat niet, maar appen en internetten wel. Gerards telefoon begint een beetje raar te doen, dus we moeten wel wat hebben.

Tot aan de camper terug hebben we genoten van dit ontzettend leuke stadje. Echt een parel van Noord-Portugal! En laat die mooie kerk waar we op de heenweg langs kwamen ineens wel open zijn! Het interieur was totaal anders dan de vorige. Geen blauwwitte taferelen en kakelbonte muren en plafonds, maar een stijlvolle ruimte met veel gouden bogen en versieringen om prachtige beelden heen.

We besloten de vierkante witte kerk met zijn mooie ramen fijn boven op de berg te laten liggen en lekker terug te gaan naar het rustige plekje van vannacht. Ai, we staan ineens met zijn zessen! Dat hadden we niet verwacht. Gerard ging nog even fijn met zijn macrolens buiten spelen en ik ging weer schrijven. We denken dat we ander weer gaan krijgen want het plafond zit vol met van die kleine onweersvliegjes. Hopelijk heb ik het fout. Voor morgen geven ze een strakblauwe lucht en dertig graden op en wij gaan weer verder op ontdekkingstocht door Portugal. Ik heb er zin in!