31. Guimarães

Diep onder de indruk liepen we weer naar buiten. Wat een bijzondere excursie was dit! We hoopten zelfs dat hier een souvenirwinkel was, waar ze een prachtig boek over dit heiligdom zouden hebben. Nou, die winkel was er wel, maar een boek hadden ze niet. Veel kitsch, geen kunst. We vluchten snel weg.

Weer buiten schrokken we behoorlijk. “Kijk nu, nu zie je helemaal niets meer van de stad!” Is er wéér een nieuwe brand bijgekomen? Ik ga hier echt niets meer drinken, ik wil weg!” Zeker ook, omdat de vrouw van de winkel ons wist te vertellen, dat de brand niet onder controle was en nu wel heel dichtbij kwam. Onze meest gebruikte app van de laatste tijd werd er weer eens bijgehaald. Wat woedden er hier veel branden! Volgens mij kun je bijna nergens meer naartoe in Portugal. Hele stukken snelweg zijn afgezet.

Tot onze opluchting zagen we, dat de brand vlakbij ons, niet nóg verder uitgebreid was en nu beheersbaar bleek. Nou, dat was een pak van ons hart. De informatie van de dame uit het winkeltje bleek gelukkig niet te kloppen. We bleken zelfs naar Guimarães te kunnen zo meteen, want die brandhaarden daar waren in ieder geval wel geblust. In dat geval kunnen we nog wel op het gezellige terrasje wat gaan drinken.

We zijn inmiddels vlakbij Guimarães en ik heb zojuist gelezen dat op de camperplaats opdringerige gorilla’s rondlopen die zich agressief met het parkeren bezighouden en daar ook nog geld voor eisen. En net toen ik dat las, zag ik ook nog een grote, donkere man op de stoep een banaan staan eten. Lekkere timing weer. Maar ja, Gerard ziet niet zo gauw leeuwen en beren en andere dieren en hij wilde het wel gaan proberen, hoewel hij dat verhaal over die gorilla’s toch ook niet je van het vond. Maar jongens, wat hadden wij geluk. Midden in het oude centrum waren alle gehandicaptenplaatsen leeg en heeft manlief er ons ‘huis’ fijn geparkeerd. Alsof je Amsterdam wilt zien en midden op de Dam kunt parkeren! En zo liepen wij binnen enkele minuten al het oude centrum in.

Guimarães is de eerste hoofdstad van Portugal en speelt een belangrijke rol in de geschiedenis van het land. Maar waar het nu meer bekend om staat, is zijn prachtig gerenoveerde middeleeuwse stadscentrum. Ook heeft het een imposant kasteel, een paar leuke pleinen, smalle straatjes en fijne restaurantjes. Aldus de folder. Het kasteel hebben we niet gezien, maar wel de vele, oude woningen en de smalle straatjes, waar er natuurlijk weer iemand met mij vandoor ging. Gerard was even een foto ergens van maken en ik stond zowaar eens braaf op hem te wachten. “You need help? Yes? I walk with you!” “Nee, alstublieft, laat me nu gewoon fijn even hier staan. Nee, ik heb echt geen hulp nodig en ja, die trouwring is hartstikke echt. Mijn man komt er zo aan!” Gelukkig kon ik dit met behulp van wat Spaanse woorden en wat gebaren duidelijk maken, waarop ze de rolstoel weer losliet. Je maakt hier wat mee zeg. Als ik over een paar weken niet thuis ben, is er vast wéér iemand mij enthousiast aan de wandel en is Gerard mij al weken aan het zoeken!

Maar goed. Even later kwam hij eraan. Vrouwtje blij, ik nog veel meer en gingen we op ontdekkingstocht. Vlak naast de camper stond een mooie slanke kerk met twee torens, prachtig gedecoreerde ramen en zelfs nog een mooi balkon onder het hoofdvenster en de typisch Portugese blauw met witte tegeltjes. Sierlijke trappen naar de ingang en een hermetisch gesloten deur. Wat verderop denk je in een etalage te kijken, maar was er een Bijbels tafereel in gemaakt. Weer wat verder een soort kapel met grote openstaande luiken, waar een ander verhaal was afgebeeld. Mooie witte gebouwen, palmbomen, de leuke blauw met witte bordjes waar de straatnamen opstaan. Een zandkleurige kerk aan een oergezellig pleintje waar het gekletter van bestek, fonkelende glazen en vooral heerlijke geuren duidelijk maakten, dat mensen het hier naar hun zin hadden. Het rode paleis erachter, aan de zijkant prachtig gerenoveerde hoge huizen met hun vele, hoge ramen Een grote koepel, een aangrenzend straatje onder een galerij. Helemaal leuk. Zo veel huisjes, zo veel kleuren. Allemaal verschillend en toch ergens wel bij elkaar passend. Veel gezellige houten of smeedijzeren balkonnetjes waarop meestal wel planten en bistrotafeltjes stonden. Wat hebben die Portugese stadjes toch een heerlijke stijl.

Een heel groot plein waaraan langs één zijde allemaal hele grote witte huizen stonden met al even witte smeedijzeren balkonnetjes. De voorgevels van de huizen zijn eigenlijk vrijwel alleen maar ramen en een deur. Erna weer een kronkelstraatje in. Het blijft genieten om hier rond te slenteren. Turkooizen huizen, gele met rood, knalroze of groen, het kan hier allemaal. Leuk!

Aan het eind nog een rondje over dat gezellige plein gelopen, waar alles nu sfeervol verlicht was. Een heerlijk stadje waar de gezelligheid van af straalde. Ik ben echt blij dat we naar Portugal gegaan zijn! Helemaal top!