10. Camperenclave Llanes

Al vrij snel waren we in het plaatsje Llanes, waar een camperplaats zou moeten zijn. Aanvankelijk leek het nog best een licht idyllisch plekje met zijn vele frisgroene weilandjes en bomen. Nou, het leek even later wel een camperverkoopcentrum want de plek was vergéven van de campers toen we een rondje gereden hadden. Op het middenterrein mocht je gezellig spiegel aan spiegel met 45 campers staan. Het was er al behoorlijk druk. Achter de haag aan de overkant bleek een bewaakte camperplaats te zijn met water, stroom en chemisch toilet. Maar helaas deed alleen de slagboom het en stond er een vrij lawaaiig en groot gezin op. Geen wonder dat er hier niemand staat. We gaan toch maar terug naar het grote veld.

Op een iets rustiger plekje hebben we onze woonwagen ertussen geschoven. Snel wat eten, want we willen nog even naar de kust voor het donker is. Volgens de telefoon is het hier best mooi. En dat was ook zo. We liepen in het groen hoog boven de grillige kustlijn, die bij iets meer zon vast en zeker prachtig blauw geweest zou zijn. We genoten van het uitzicht, het heerlijke groene pad en de prachtige ondergaande zon. We gaan vroeg slapen, dan kunnen we hier morgenochtend nog lekker even bij daglicht lopen. Kunnen we meteen zien hoe het er bij eb uitziet.

Nou, brood hoefden we niet te bakken dus ik kon fijn wat achterstallig schrijfonderhoud inhalen. Maar eerst gaan we toch maar verplaatsen want er was een camperbusje wel heel dicht naast ons komen te staan. We keken recht bij hen naar binnen en hoorden alles. Die Spanjaarden aan de andere kant waren ook behoorlijk druk. Nee, dat gaat hem hier niet worden. We besloten op straat achter een paar andere campers te gaan staan. Nou, het is daar inderdaad even rustig geweest, maar al gauw kwamen er toch steeds campers bij en tot overmaat van ramp kwamen er drie tegelijk pal naast ons staan en ging om 00.15 ergens nog keihard de muziek aan.

En de volgende ochtend werden we gewekt door een vijfstemmig elektrische handmaaier orkest wat pal onder ons raam keihard (qua volume dan) aan het werk was. Ik vloog zowat door het dak toen ze begonnen. Het klonk alsof ik in een supergrote bijenkorf terecht was gekomen met een enorme kudde hevig gonzende, zeg maar liever jankende bijen. Vijf elektrische gitaren zijn er echt niets bij vergeleken. Ze weten wel hoe ze het hier in no-tempo campervrij moeten maken. We zijn zo ongeveer in pyjama weggevlucht. Op naar een fijn groen plekje dan maar weer! Later!