2. We zijn weg!

Een ezel stoot zich in’t gemeen…. Nou, deze wel hoor. Ik ben al zo vaak op vakantie geweest en nog steeds gieren de zenuwen door mijn lijf de laatste dagen voor vertrek en weet ik één ding heel zeker: Ik ga dit keer echt NIET op vakantie. En terug is het over een paar weken wéér hetzelfde: Ik ga echt niet terugnaar huis. Je zou toch verwachten dat ik dat trucje inmiddels heel goed door zou hebben. Hé Geer, het is hier aankomende weken ook prachtig weer, dan kunnen we lekker steppen. Anders heb ik het toch nooit zo erg als nu.?”“Nou schat, dit gaat al zo, vanaf ik je ken en ja, vorig jaar had je dit echt ook. Nou lekker dan. Na nog even afscheid van mijn lieve ouders genomen te hebben, reden we om 12.15 uur dan toch de straat uit. Niet dus. Monteur Arjan vond echt dat ik nog even een grote Amerikaanse slee een stuk weg moest duwen. Hij weet zeker niet dat het geen spierenmaar pure chocola is, dat lijf van mij. Maar goed. Even helpen duwen en toen kwamen er twee trekkers en een kraan aan. Nou pap, volgens mij doe je er alles aan, dat we toch in Zegveld blijven.

Na het voertuigenspektakel afgewerkt te hebben reden we dan toch weg. Het is prima rijweer en na 3 kilometer stonden we al stil. Blokhuisbrug. En zo ging het eigenlijk de rest van de dag. Best veel file. België door was één groot drama en we waren dan ook pas om 18.30 uur bij de Franse grens. We waren het best wel zat en zijn er vrij snel afgegaan. Ja, want we moesten ook nog brood bakken en het snelste programma voor speltbrood is toch drie uur! Volgend jaar misschien toch een aanhanger met een oven op wielen of zo meenemen. Alle zelfhulpboeken schreeuwen niet voor niets dat je vooral GROOTS moet denken. We houden het in overweging.

We kwamen uit op de camping in Brunémont, waar we exact vier weken geleden ook met drie geweldig leuke kindjes stonden. Jemig, we misten hen enorm! Wat kan een camper dan oorverdovend stil zijn. Snel eten en brood bakken. Nou, het snelle eten is niet gelukt want er was iets met het gas, maar na drie kwartier konden de inmiddels lekker ontdooide hamburgers dan toch de pan in met de paddenstoelen. Daarna stond het broodbakken op het programma. We hadden van de Woerdense molenaar een paar goede tips gehad en tot onze verbazing en blijdschap haalden we er drie uur later inderdaad een heel behoorlijk brood uit. Dit recept houden we fijn aan. Het is inmiddels al een uurtje dinsdag dus wij duiken nu snel de koets in. Slaap lekker!