35. De gestreepte stad

De plek was net zo fantastisch als we hoopten. Heerlijk rustig! Ook vandaag begon de dag met dichte mist. Op hoop van zegen reden we terug naar Costa Nova. Dit langgerekte dorp ligt op een smalle strook land tussen de lagune en de zee. Wat het dorp zo ontzettend leuk maakt, zijn de vele houten huisjes met strepen in felle kleuren, die afgewisseld worden met helderwitte strepen. De palheiros. Ze werden vroeger door de vissers gebouwd om te schuilen en om het visgerei in op te bergen.

Tegenwoordig zijn de vissershutten vervangen door permanente huizen. De oorspronkelijke bouwstijl met de fleurige strepen bleef echter behouden. In de 19^e eeuw werd deze plek een zomerbestemming voor de Portugese elite, die de stedelijke hitte wilde ontvluchten. In deze tijd werden de iconische, kleurrijke, gestreepte huisjes steeds populairder en doken ze langs de kust op als paddenstoelen in de herfst.

De strepen werden aanvankelijk geschilderd in de tinten rood, groen, blauw en geel. Ze deden dit om de vissers te helpen hun huizen van een afstand te identificeren, vooral op mistige dagen. Nou, dat hebben we gezien... Op mistige dagen zie je amper een hand voor ogen. Laat staan een huisje! Maar goed, het staat geweldig!

We begonnen met nogal veel mist, maar geleidelijk aan klaarde de boel wat op, waardoor de huisjes net wat meer kleur kregen. De palmbomen, de rivier, de twee metershoge, uiteraard gestreepte strandstoelen, de bloemen, de rotonde met de grote vissen, het bijzondere plaveisel in mozaïekvorm, het was een heerlijk straatje. Wel druk. Maar ja, het is zondag. Er was ook een overdekte versmarkt, alias viesmarkt of vismarkt. Wat een vreselijke stank! Wel leuk om even doorheen te slenteren. Wij houden wel van markten. De kleuren, geuren (oké, deze niet) en de levendigheid! Heerlijk.

Het tweede deel van de middag heeft Gerard aardig doorgekacheld. Ik lag total loss achterin. We wilden naar Nazaré. De plaats die bekend staat om zijn hoogste golven van Europa en waar de allerbesten graag komen surfen. De hoogste golf staat op 31 meter nog wat. Vanaf het uitzichtpunt wilden wij hier graag een kijkje nemen. We hoopten op hoge golven en surfers.

De knop van de versnelling laat steeds los en helaas ook vandaag weer een paar keer. En toen Gerard vanmiddag even de ruitenwissers aanzette, schoot er een los en kon Gerard zowat niets meer zien. Lekker dan. Noodstop op de vluchtstrook. Gelukkig reden we op een tolweg en was het niet druk.

Na uren rijden waren we er dan. Het was nog wat gedoe om boven te komen. En wat denk je? Hebben we de camper net geparkeerd, wat al heel knap is in zo’n klein snertstadje waar alles krap is met zijn steile, supersmalle weggetjes, lopen we naar het pleintje van de stad, trekt het binnen één minuut compleet dicht door de mist. Nou, daar sta je dan. Lekker. Onder je de zee, maar die zie je niet. Laat staan de golven. Het pleintje was druk met toeristenstalletjes die zij aan zij stonden. Op het plein zelf stonden een paar stevige Afrikaanse vrouwen in aparte kleding noten, ananassen en olijven te verkopen. Verder oude, witte huizen, een grote kerk en zelfs nog een arena, waar gisteren een stierengevecht is gehouden. Het ziekenhuis staat er naast. Of dat nou toeval is?

We baalden best wel. Heb je uren gereden om hét surfstrand van Europa nog in het weekend bij daglicht te halen, trekt de hele boel dicht. Echt meer dan jammer. We waren zó ontzettend moe en dan heb je eigenlijk voor niets gereden. Maar ja, achteruit leven is nu eenmaal geen kunst. Gelukkig is hier in de buurt een grote camperplaats, waar het nog redelijk druk is. Hopelijk kunnen we morgen wel iets zien! ’t Liefst hoge golven!